Laatste weekend

Ik realiseerde me opeens dat ik nog niets over het laatste weekend heb geschreven, sorry. Zodra ik thuis ben voelt het altijd alsof ik al heel lang weer terug ben en de laatste verslagen schieten er dan vaak bij in. We creëren in Horvat Kur onze eigen wereld waarbij nieuws van thuis nauwelijks tot ons doordringt en als we dan weer thuis zijn…. Nou, hierbij dus alsnog een verslag.
Oke, om vrijdagochtend om half zes stond er dus een groep klaar om naar boven te gaan naar de site. Een groot gedeelte van de staf en drie van de Amerikaanse studenten gingen mee. Dit was voor de één makkelijker dan voor de ander. Toen we er eenmaal waren moesten we alles nog eens schoonmaken. Een borstel over elke steen, vloer aanvegen en zandzakken afvegen. Dit deden we op onze sokken om te voorkomen dat we weer allerlei grond rondstrooiden met onze schoenen. Toen dit gedaan was moesten we even wachten tot de luchtballon opgezet werd. De foto’s worden namelijk gemaakt door een speciaal team (Skyview) door middel van een camera aan een luchtballon. De ballon zit aan twee mensen vast en kan daardoor verplaatst worden. Één van de mannen heeft een scherm en soort joystick waarmee hij de camera kan bijstellen. Best leuk en interessant om eens te zien. Nadat de foto’s waren gemaakt van de site bleek dat er nog een meetlat in de synagoge lag dus het moest weer opnieuw. Hierna werden de ‘leuke’ foto’s gemaakt. Oftewel, iedereen die mee was mocht een plekje zoeken in de synagoge en dan werd er een foto gemaakt. Je mag hierbij heel gek doen als je wilt.
Hierna werden er nog foto’s gemaakt van rondom de site, maar daar hoefde niet iedereen bij te zijn dus de meesten zochten de schaduw op… voor zover dat mogelijk was.
Terug in het hostel konden we meteen aan het ontbijt aanschuiven. We hadden geen tijd om om te kleden, want een groot deel van de groep vertrok na het ontbijt. Enkele anderen zouden s’middags vertrekken. Na een uitgebreid afscheid konden we dus eindelijk omkleden. De meeste (ik ook) zijn nog even snel voor een paar uurtjes hun bed in gedoken.
’s Middags ben ik begonnen aan een inventarisatielijst voor alles in de shelter. Dat was nog niet makkelijk want alles lag letterlijk overal en door elkaar. Ik heb dus eerst alles even flink geordend en in doosjes/dozen verpakt met een etiket erop met wat erin zit. Op die manier kunnen we het tenminste terugvinden. Verder moesten we dit weekend ook alles opruimen in de shelter. Alles word namelijk opgeslagen in Tabgha. Ook moesten de laatste vondsten nog naar Tabgha gebracht worden. En natuurlijk moesten de rapporten afgemaakt worden. Gelukkig had ik hier ruim de tijd voor. Ik was zelfs als eerste klaar daarmee met als gevolg dat ik dus mee ging naar de opslag . Myriam moest hier alles reorganiseren en ik heb haar daarbij ondersteunt. Nadeel: het is bloedheet en benauwd in de opslag. :( Byron en ik waren op een gegeven moment alleen daar (Sirpa was de sleutel vergeten en moest dus terug terwijl wij alles naar boven sjouwden) en we hadden het enorm warm. Voordeel van de opslag daar hebben is dat er een restaurantje/cafetaria om de hoek zit. Dus we hebben daar lekker wat zitten drinken (met een heleboel ijsklontjes) tot de rest kwam.

Wat ik al een paar keer vergeet te vertellen: de namen. Voorgaande jaren ging dat vrij goed, met uitzondering van vorig jaar toen we drie Benjamins hadden. Dit keer was het echter vreselijk. Met drie á vier namen kon je de halve groep roepen. We hadden twee Benjamins, twee Phillips en dan hadden we nog Anna, Johanna, Anne, Anne, Anneke, Anne (zoon Anneke), Anne-Roos (schoondochter Anneke) en Annalise. En daarbij ook nog Lise en Lisha. Je kunt je de verwarring op de site wel voorstellen. :s
Wat hebben we verder gedaan…. Oh ja, de avonden. Vrijdagavond zijn we naar het Pilgerhaus gegaan om wat te drinken. Hier hielden we ook onze laatste stafvergadering. We bleven maar kort omdat iedereen erg moe was. Zaterdagavond zijn we een poosje naar Tiberias gegaan na het avondeten. Even wat drinken of een ijsje eten. De Sabbat was voorbij en dat betekent dat er overal kraampjes staan en veel plaatsen open zijn, een soort koopavond gevoel kreeg ik. Dus we hebben ook een beetje rondgelopen.
En zondagavond zijn we met z’n allen op het strand gaan zitten. Wat kletsen, sommigen gingen nog zwemmen… het was een soort van afscheid nemen van de plek. Anneke was met haar man, zoon en schoondochter intussen ook vertrokken. Er bleven dus niet veel mensen meer over.

Maandagochtend stonden we allemaal vroeg op. Om 7 uur zat iedereen aan het ontbijt. Byron vertrok om kwart over 7 dus iedereen wilde nog even afscheid nemen. De volgende waren Jürgen en Tine die naar Jeruzalem gingen voor een bespreking. Annalise ging met ze mee om in Tiberias haar huurauto op te halen voor haar vakantie. (de Amerikaanse studenten waren trouwens zaterdag al vertrokken) Daarna vertrokken de Zwitsers. Zij gingen eerst nog even langs de opslag en dan langs een opgraving voor ze naar het vliegveld gingen. En toen bleven we met z’n zessen over (drie Finnen, twee Hollanders en 1 Duitse).
Wij vertrokken om 9 uur richting het vliegveld. We waren ruim op tijd op het vliegveld. Ben en ik zijn meteen maar in de rij gaan staan voor de beveiliging. Dit duurde wel even. Er stond een groot gezin voor ons met irritante kinderen dus het wachten was erg gezellig :( Toen we eindelijk aan de beurt waren werd er natuurlijk van alles gevraagd over onze stempels (Jordanië: ik, Egypte: Ben). De beambte was slecht te verstaan en niet echt heel snugger volgens mij. Later bedachten we ons dat we hem vorig jaar of het jaar ervoor ook al hadden gehad. Onze koffers gingen door de scan en natuurlijk werden we eruit geplukt om ze te laten onderzoeken. Dat ging alleen heel raar dit keer. Ben zijn koffer werd heel oppervlakkig door gezocht en mijn tas helemaal niet. Maar ze werden achter de balie gezet, mijn tas met een grote sticker erop en er werd ons gezegd tien minuten te wachten. Hierna konden we ze komen halen maar moesten een dame volgen. We werden naar de prioriteitenbalie gestuurd. Er was nogal een rij dus door iemand anders werden we naar de pre-check balie gestuurd. Toen ik zei dat we niet van te voren hadden ingecheckt (kon niet) zei ze dat dat niet uithaalde. Toen we onze tickets hadden moesten we weer met de dame mee om mijn tas weg te brengen. Die had ik namelijk weer terug gekregen… het bleek uitzonderlijke bagage te zijn.
En daarna moesten we de rest van de beveiliging nog door. Paspoortcheck, ticketcheck, handbagagecheck enz. Maar omdat we vroeg begonnen waren hadden we nog aardig wat tijd over voor het boarden. We hebben dus even wat te eten gekocht en we zijn nog even snel naar de gate van de Finnen gegaan om afscheid te nemen.
De vluchten zelf gingen goed en de overstap gaf ook geen problemen gelukkig. Toen we boven Nederland vlogen keek ik toevallig op het juiste moment naar buiten en zag het dorp liggen. Na al die jaren is het eindelijk gelukt ;) Op Schiphol duurde het wel even voor de bagage kwam, maar daarna konden we naar huis. Eenmaal thuis eerst even wat gegeten. Ik had van te voren gevraagd of ma een karbonaadje wilde klaarmaken. Verder lekker een boterham met hagelslag, knacker met kaas en een stuk appeltaart. Dat had ik wel gemist zeg. Hierna alle was eruit gehaald en naar huis om lekker te gaan slapen.
En toen was het opgravingsseizoen in Horvat Kur alweer voorbij! Helaas. :( Ik ga hier weer aan de slag in het verpleeghuis. Maar ik heb wel iets om naar uit te kijken: in september ga ik vijf weken opgraven in Jordanië! Ook dan houd ik een verslag bij, dus… tot dan!